Ebu Hüreyre (ra)’den rivayet edildiğine göre Resulullah (sas) şöyle buyurdu:

“Sizler iman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe iman etmiş olmazsınız. Yaptığınız zaman birbirinizi seveceğiniz bir şey söyleyeyim mi? Aranızda selamı yayın!”

Mü'minler ancak kardeştirler. Öyleyse kardeşlerinizin arasını bulup-düzeltin ve Allah'tan korkup sakının umulur ki esirgenirsiniz." (el-Hucurat 49/10)

Ey iman etmiş, İslam gibi bir din ile zelil olduğu halde şereflendirilmiş güzel kardeşim! Zaman öyle bir zaman ki kişi kendinden başka hiçbir şeyi düşünmez oldu. Zaman, meslek, makam, rızık kaygısı aldı hepimizin nefsini. Hiçbirimiz durup da akan giden zamana karşı gelemiyoruz. Zamana karşı gelmek mümkün değilken kendimize zamandan bir hediyeyi çekip kopartmıyoruz.

Zamandan hediye? Kendine hediye? Evet kardeşim sen benim için bir hediyesin ben de senin için akıp giden şu zamanda bir hediyeyim. Birbirimizi sevdikçe iman eden… Peki ne oldu da sevmez olduk biz birbirimizi? Nasıl oldu da birbirimizi kemirmeye, birbirimizi hakir görmeye başladık..? Gıybet kadınlıktandır, kadın dedikodu yapar dediler kabullendik. Konuştukça konuştuk. Unuttuk söylediklerimizden de hesaba çekileceğimizi. Ey kardeşim biz seninle birbirimizin etini dişledik de bunu normal saydırdılar bize. Hakkını helal et…

Bu zaman öyle oldu ki namaz kılınca bitti sandık. Peki ya birbirinizi sevmedikçe iman etmiş olmazsınız diyen Resulullah’ı da mı unuttuk? Şimdi gece başımızı yastığa koyduğumuzda sıkıntı sarmaz oldu ruhumuzu. Sıkıntı doldurmuyor gözlerimizi. Akmıyor yaşlar gözlerimizden, akamıyor. İnsan canı yansa ağlar, gönlü daralsa Rabbine koşar. Biz kardeşlerimiz için daralmaz, Rabbimize bile hallerini arz etmez olduk…

Selam alıp vermek şöyle dursun kazara yolda biri selam verse şaşırıp hayret eder olduk. Selamı yaymak bu muydu? Elbette ki değildi. Ya ensar kardeşliği yanlış anladı ya muhacir veyahut yanlış anlayan bizdik. Kısaca hatırlamak gerekirse;

“Abdurrahman b. Avf, Medine’ye hicret edince Peygamberimiz Abdurrahman b. Avf ile Ensar’dan Sa’d b. Rebi’in kardeş olduğunu ilan etti. Sa’d b. Rebi’, Abdurrahman’a:

— Kardeşim! İşte evim, yarısı senin, işte mülküm, yarısı senin, işte eşlerim, birisini boşayıp sana nikâhlayayım”, diyerek fedakârlığın en güzel örneğini ortaya koymuştu. Ancak Abdurrahman bin Avf, hazırcılığı iyi görmemiş ve Sa’d bin Rebi’e,

—Sağ ol kardeşim! Allah aileni de, malını da sana bağışlasın. Sen bana çarşının yolunu göster, dedi. Sa’d, ona çarşıyı gösterdi. Abdurrahman alışveriş yaptı. Akşama bir miktar peynir ve yağ ile eve döndü. Çok geçmeden zengin oldu.”

Allah onlara rahmet etsin…

Ey kardeşim sen şimdi kapın birden çalınsa, ben senin kardeşinim azığım da yok yatacak yerimde yok diyen birini içeri alabilir misin? Alamazsın. Zaten buna cesaret edebilecek olan biri de yok. Birbirimize güvenimiz de yok, yardım için can atanımızda. Bu muydu asrı saadetteki kardeşlik? Medine’den gelenleri başlarının üstüne yerleştirenler ile bizim aramızdaki fark nedir?  Onlar ki kardeşliklerinden ötürü Rabbleri tarafından övüldüler. Biz övülür müydük?

Kardeşlerimizin yanlışlarını pirelikten kocaman dağlara çeviriyorsak eğer bu mudur bizim kardeşliğimiz? Nasihat dinlemek, nasihat etmek şöyle dursun ego dağlarından aşağıları duyamıyor, yukarılara sesimizi duyuramıyorsak bu mudur kardeşlik? Kendi evlatlarımızı pamuklara sararken ümmetin evlatlarına omuz silkeliyorsak bu mudur analık?

Dünyadaki binlerce mazlum acı çekerken acı çekmiyorsak, kanlar göl olmuş gırtlağımıza kadar kana bulanmışken bu olanlara kanımız donmuyorsa, zalim zulmünü artırmış kılıcını gırtlağına dayamışken ümmetin; biz yerlerimize çakılıp kalıyorsak… Yazıklar bize oldu…

Yazıklar bize oldu ki salih manada hala iman etmekten geri duruyoruz. Bu değildi bize öğretilen, öğütlenen. Unutturmaya çalışıyorlar bize kardeşliğimizi.  Çünkü biliyorlar ki bir olunca gırtlağını sıkacağız zalimin. Birbirimizi kemirmeyi bırakırsak biliyorlar ki, bunca akan kanda boğulacaklar. Silkelenme vakti bu vakit kardeşim. Yarına evlatlarımız ölecek, yarına babalarımız ölecek, yarına eşlerimiz ölecek. Yarına kardeşliğimizi daha çok öldürecekler. Yarınlarda ellerimizde ümmetin kanları olacak. Olmasın…

Selam ve dua ile…

Yorum Yap

  • Hacer turgut 30-10-2017 06:57

    MasaAllah güzel bir yazı olmuş. Inşaallah öğüt alanlardan oluruz..

  • Eda Okcan 29-10-2017 18:34

    Kalemine sağlık kardeşim, Âsrı saadet muhabbeti inşallah gönüllerimize yerleşsin.

  • Tuğçe Ulusoy 29-10-2017 16:26

    Allah yolunu açık etsin kalemini elinden düşürmesin temiz kardeşim.